Liefde (al weer) (2019-06-30)

~ Jan de Wet ~ Lewer kommentaar

Ek is nog steeds besig met liefde my probleme daarmee.

Ek dink nou aan die enigste aanhaling wat ek nog van Shakespeare onthou
 If to do were as easy as to know what were good to do, chapels had been churches, and poor men’s cottages princes’ palaces

Ek weet wat, maar die hoe is so moeilik. As kind het ek nie liefde ervaar nie. As ek nou terugkyk met meer insig, kan ek sien hoe my ouers liefde vir my gewys het, maar ek het dit nie as liefde beleef of verstaan nie. Later het ek mure om my gebou en het ek geen gevoel vir enige ander persoon gehad nie. Ina, my vrou, was die eerste een wat deur die mure kon breek, en selfs dit het lank gevat. Geleidelik het sy my gehelp om te vorder om ook vir ander iets te voel. Selfs vandag sukkel ek nog steeds asof dit nie natuurlik kom nie. Om lief te hê, bly ‘n uitdaging vir my.

Ek sien nog te veel eers die persoon raak en kategoriseer hom: hy bedel, of hy is dronk, of hy is maar net ‘n arbeider, of hy is swart of bruin, of hy is slordig, of ….. En dan plaas ek hom laer as wat ek is. Ek is nog steeds die goeie christen met ‘n goeie werk. Ek is beter as hy. En eers dan dink ek daaraan dat ek moet liefde wys, maar in my binneste is hy reeds afgekraak.

Ek weet wat ek moet doen, maar dit is so moeilik om dit te doen.

Galasiërs 5

Vanaand in die kerk het die predikant gepraat uit Galasiërs 5 oor die vrugte van die vlees. Hy het dieselfde tipe probleme as ek genoem. En hoe harder ons probeer om die slegte goed uit te skakel, hoe meer is hulle in ons gedagtes. Presies my probleem.

Die enigste manier om hulle te wen, is om te vergeet van hulle. Konsentreer op die vrugte van die Gees. Gee aan hulle aandag, en geen aandag die vrugte van die vlees. Dan verloor hulle hulle houvas op ons. Ek sal dit probeer.

Efesiërs 5

Op YouTube het ek na Greg Boyd geluister wat oor liefde praat (YouTube). Hy het Efesiërs 5:2 aangehaal: Lewe in liefde, soos Christus ons ook liefgehad en om ons ontwil sy lewe as ‘n offergawe gegee het. Ons moet in liefde lewe. Alles wat ons doen, moet in liefde wees. Ons moet soos die son wees. Hy skyn op almal, goed en sleg, ryk en arm. Hy gee nie om op wie hy skyn nie. Sy taak is om te skyn, en dit is wat hy doen. Ons moet ons liefde laat skyn op mense. Ons moet nie vra wie hulle is nie, of wat het hulle gedoen nie. Ons moet net ons liefde laat skyn.

Almal is waardevol

In nog ‘n YouTube opname het Keith Minier gepraat oor hoe hy eendag by ‘n klomp bedelaars verby geloop het. Hy het in sy binneste gedink. Minstens is ek nie ‘n bedelaar nie. As hulle maar net dit of dat gedoen het, sou dit beter met hulle gaan. (Klink baie soos ek). Daardie aand toe hy op sy knieë gaan, toe vra God hom. Dink jy hulle is enigsins minder belangrik as jy. Dink jy dat jy meer waardevol is as hulle. Hulle is vir my net so waardevol. Ek moet ook besef dat elkeen vir God waardevol is. Hy sien nie kleur, geslag, rykdom of enige ander iets raak nie. Hy sien net ‘n mens raak wat Hy so lief het dat Hy vir hom gesterf het.

Ek het nog ‘n lang pad om te gaan.

Aanvaarding (2019-06-25)

~ Jan de Wet ~ Lewer kommentaar

Ek glo dat daar uit enige iets wat met my gebeur iets goed gaan kom. Ek ervaar dit nou weer.

‘n Rukkie terug het ek vertel dat ek uitgevind het dat ek vir 18 jaar ‘n wrok teen God gekoester het (wortel-en-tak). God het my gelei om dit te sien en ons kon dit uit die weg ruim. Maar hoe kan dit goed wees?

Dit het my laat besef hoe feilbaar ek is. Hoe swak ek myself ken. Hoe ek ‘n goeie christen was terwyl daar ‘n sonde in my was. En nie sommer enige sonde nie. ‘n Wrok teen God! ‘n Wrok teen die een wat vir my sonde gesterf het!

Ek het ook vroeër vertel hoe God my lei om vir ALMAL lief te wees en hoe moeilik dit vir my is (liefde). Ek is so geneig om ander se foute raak te sien en dan ‘n oordeel oor hulle te vel. Hulle was vir my onaanvaarbaar.

Dit is besig om te verander. As ek nou ‘n fout in iemand anders raaksien, dan dink ek daaraan: Hy het minstens nie ‘n wrok teen God vir 18 jaar gedra nie. Ek is niks beter as hy nie. Ek moet hom aanvaar. Ek moet hom liefhê. Daar is geen verskoning nie. God het my deur daardie 18 jaar nog steeds liefgehad en my gelei en versorg. Nooit was ek verwerp nie. Kan ek minder doen?

Die LIEFDE van God
vir ELKE mens
oor ALLE grense

Vergifnis (2019-06-07)

~ Jan de Wet ~ Lewer kommentaar

Deur die jare het ek geleer van die krag van die woorde “Ek vergewe jou”.

Pieter Badenhorst

Ons vriend, Pieter Badenhorst, was saam met ons in ons kerk se jeuggroep en het later predikant geword. In 1991 was hy en sy gesin met vakansie in die Kaap toe hulle die berig kry dat sy ma vermoor is. Sy het in Dewetsdorp gewoon en was baie betrokke met die kerk en geestelike werk. Sy is die oggend vroeg ontvoer en later met ‘n klip doodgeslaan.

Pieter moes sy vakansie kortknip, sy gesin in die motor laai en die pad Dewetsdorp toe aanpak, ‘n afstand van 1000 km. Op pad het hy met God geworstel. Hy sal die diens vir sy ma moet ly, maar in hom is daar net gevoelens van woede en haat. Hoe kan God dit met sy ma laat gebeur. Langs die pad het hy, eintlik half uitdagend, uiteindelik vir God gesê hy sal nou doen wat God van hom vra. Hy sal die moordenaar vergewe. Dan moet God maar besluit hoe verder. Toe hy die woorde uiter: “Ek vergewe die man wat my ma vermoor het”, het die onmoontlike gebeur.

Weg was die woede. Weg was die haat. Die hartseer was nog daar, maar die wrewel was weg. Soveel so dat hy tydens die diens kon sê “Julle is bekommerd oor my ma. Maar sy is in die hemel. Wie van julle het aan die verlore siel gedink wat nou in die tronk sit vir moord?”

Verkeer

Op ‘n stadium het ek in Sandton gewerk. Ek moes elke oggend 50 km deur die verkeer worstel. Wat my veral gegrief het is die bestuurders wat onbedagsaam was, voor jou ingesny het en oor die algemeen die pad onsmaaklik gemaak het. Teen die tyd dat ek by die werk kom, was ek ‘n warboel van wrewel en woede. Ek het die vreeslikste dinge aan die mense toegewens. Die hele pad dink ek aan daardie persoon wat my so omgekrap het.

En dan voel ek nog skuldig omdat ek so liefdeloos voel teenoor ander mense. God verwag tog liefde van my. En voeg daarby die berou en selfverwyt omdat ek al weer misluk het. Dit was ‘n marteling.

Ek en ‘n paar ander mans het elke Saterdagoggend ‘n Bybelstudie gehad. Elke Saterdag dan kom die mislukkings op die pad ter sprake. Een van my vriende, Louis Fourie, het oor vergifnis begin praat.

Uiteindelik het ek dit probeer. As iemand iets dom doen wat my kwaad maak, het ek na die motoris gekyk en gesê “Ek vergewe jou”. Ek het selfs later bygevoeg “en mag God jou vandag seën”. Dit het ‘n merkwaardige effek gehad. Skielik is die woede weg. ‘n kilometer verder het ek al van die voorval vergeet. Dit het maar moeilik gegaan aan die begin en ek het nog baie gefaal. Maar dit het al makliker geword en ek kon later in vrede by die werk opdaag.

Wortel en Tak

Ek het in my vorige stuk gepraat daarvan dat ek ‘n wrok teen God gehad het. Ek is peripatetic.  Dit is ‘n Griekse woord wat beteken dat ek rondloop as ek dink. Ek het op en af in die gang geloop terwyl ek my gedagtes uitsorteer. Uiteindelik het ek hardop gesê “Here, ek vergewe U dat U nie my dogter gesond gemaak het nie”. Daarna kon ek op my knieë gaan en op my beurt vergifnis vra dat ek al die jare ‘n wrok teenoor my God gehad het.

Vir 19 jaar het ek die wrok gedra en dit het deurgesypel na my hele geloofslewe. Ek het aanvaar dat dit ‘n hele ruk gaan neem om weer te verander. Maar God het ander planne gehad. Toe ek sê “Ek vergewe U”, toe steek God Sy hand in my binneste in en trek daardie wrok en wrewel uit, wortel en tak.

Dinge was net anders. Die verhouding tussen my en God het skielik verander. Ek kan weer naby God kom. Ek was verstom. Geen stryd nie. Net Goddelike liefde.

Ek is nuut

Wortel en Tak (2019-05-26)

~ Jan de Wet ~ Lewer kommentaar

Hierdie is ‘n lang blog. Hierdie week is egter ‘n baie belangrike week. God het begin om iets te doen wat my lewe gaan verander.

You Tube

Al kan ek nie goed sing nie, is ek egter baie lief vir sang. Ek het die afgelope tyd die laaste uur of wat elke dag na musiek op You Tube begin luister. Dit het geleidelik na meestal christelike musiek verander.

Hierdie week het ek na lied deur Phillips, Craig and Dean, “Your Grace still Amazes me”,(YouTube) geluister. In die refrein van die lied is daar ‘n sin: “Each day I fall on my knees”. En net daar sê God vir my  dat ek vanaand op my knieë moet gaan.

‘n Bietjie geskiedenis

Ek het vroeër vanjaar vertel hoe ek vir my dogter se genesing gebid het en dit nie gebeur het nie(God verloor en God gevind). Ek het my vertroue in God verloor en na ‘n paar maande het ek ‘n nuwe verhouding met God opgebou. Ek dien Hom nou omdat Hy God is. Ons verhouding is dié van God en dienaar (Baie van die goed het ek nou eers besef). Hy is God en Hy kan doen wat Hy wil. Ek is dienaar en aanvaar wat Hy ook al besluit.

Dit is hoekom ek Ina se siekte kon hanteer het. Hy het haar laat siek word en Hy het ‘n rede daarvoor. Van my kant af het ek gesoek na die goeie wat daaruit voortspruit, en dit dikwels ook gekry. Want ek is net die dienaar en Hy is God.

Dit is hoekom ‘n lied soos “O Heer, my God, hoe groot is U” so tot my gespreek het. Dit het klem gelê op Sy grootheid en Sy posisie as God. En die afgelope maand het die lied heeltyd in my kop gedraai. Ek het ook van “Majesteit” gehou, want ook dit gaan oor Sy heerlikheid.

Maar dit het ‘n groot verandering in ons verhouding gebring. Voorheen was daar ‘n ook ‘n vriendskapsverhouding tussen ons. Nou was daar ‘n verhouding van God en dienskneg. Die intimiteit was weg. Ek het nog baie met God gepraat en Hom gehoor, maar die intieme gesprekke tussen Hom en My was weg. Hoe kan jy ‘n intieme gesprek voer met iemand as jy Hom nie vertrou nie. Dus het ek nie meer spesifieke tye gehad wat ek met God gepraat het nie. As ek iets wou sê, het ek dit net vir Hom gesê. Hy was altyd by my. Maar van spesifieke stiltetyd was daar nie meer sprake nie.

En dit is hoekom dit nodig was dat God vir my moes sê dat ek weer op my knieë moes gaan. Dit het tot op daardie stadium nie meer gebeur nie.

Die eerste keer

Ek het nie besef dat God besluit het dat dit tyd is dat die verhouding reggestel moet word nie. Soos ‘n goeie dienskneg het ek die aand op my knieë gegaan om te bid. In my gedagtes het ek my op my knieë geplaas voor Sy troon. My eerste woorde was die woorde van Majesteit.

Majesteit, glansryke heerlikheid
Ons wil Jesus, die Koning, hulde bewys
Majesteit, hemelse heerlikheid
Straal van Sy troon, tot waar ons woon
Ons wil Hom prys

Let op die afstand. Ek is op my knieë en Hy sit daar bo op Sy troon. Sy heerlikheid straal af na my waar ek kniel om Hom te dien. Ek was nog glad nie nader aan Hom nie.

I will wait for You

Die volgende aand het ek weer na video’s gekyk. Ek hou veral van “Praise and Harmony”, want hulle sing met entoesiasme. Ek hou veral van die lied “I will wait for You” (gebaseer op Ps. 130) (YouTube). In die refrein weerklink die woorde “I will wait for You” keer op keer.

Ook het ek ‘n boodskap gekry deur ‘n prediker op You Tube dat ons te dikwels goed doen omdat ons dink ons is oulik genoeg om dit te doen. Ons wag nie vir God nie. Ons storm in.

Vroeër na Ina se begrafnis, het ek ‘n boodskap gekry dat daar iets nuuts vir my wag. Ek is baie opgewonde daaroor en wil uitgaan en die nuwe ding ontdek. Ek wil aan die gang kom. Ek kan maar baie voortvarend wees!

Toe ek daardie aand op my knieë gaan, weerklink die woorde in my: “I will wait for You”. Ek moet wag. Ek is nog nie reg daarvoor nie. Ek moet wag tot God die pad oopmaak. Maar ek wil nie! Ek wil dit nou doen!

Maar dan kom die boodskap weer: ek moet wag

Vertroue

Gisteraand het ek video’s gesoek oor Wag op God. Die eerste een wat ek kry, praat oor ses vereistes om op God te wag. En die heel eerste een is vertroue. Die volgende een wat ek kry, gaan oor vertroue. En die derde een gaan oor vertroue.

En ek vertrou God nie. As daar ‘n lied gesing word wat gaan oor vertroue of oor God se beloftes, bly ek stil. Ek kan nie saam sing nie, want ek vertrou God nie. En hoe kan ek dan wag as ek Hom nie vertrou nie.

Die aand het ek gaan slaap en vergeet om te bid.

Drome

Ek het ‘n vreemde droom gehad van sulke groot bye wat mense steek. Jy moet die angel baie vinnig uithaal, want daar groei sulke lang swart drade van die angel af in jou are in. As jy hom gou uittrek, kan jy nog daai swart lang goed uittrek, al is die baie pynlik. As jy te lank wag, kry jy dit nie uit nie.

Laat in die nag

Een uur die nag het ek opgestaan om ‘n draai te loop en water te drink. Skielik onthou ek – ek het nie gebid nie. Maar voor ek iets daaraan kan doen, besef ek dat ek God nog nooit regtig vergewe het vir dit wat 18 jaar gelede gebeur het nie. Hier binne het ek nog steeds ‘n wrok teen God omdat Hy nie my gebed verhoor het nie.

Ek dien Hom, maar vertrou Hom nie. Ek vertel vir mense dat ek God dien, maar eintlik vertrou ek Hom nie. Ek bid nie vir mense nie, want God gaan dit buitendien nie doen nie. Ek kan nie op Sy beloftes staatmaak nie, want Hy voer hulle nie uit nie. So gaan die lys aan en aan.

En ek het sulke goeie argumente gehad oor hoekom my verhouding met God reg was. Ek dien Hom nog voluit. Maar net omdat Hy God is. Ek het myself al die jare oortuig dat dit reg was. En die wrok het ek diep weggesteek, daar waar ek hom nie kan sien nie. Ek was nie eens bewus van die wrok nie. Al die jaar was ek ‘n goeie christen, met ‘n wrok teen my God.

Baie jare terug het ek ‘n boek gelees van Hannah Hurnard, “Hind’s feet on High Places”. Dit is ‘n allegorie op die trant van Pilgrim’s Progress. In die geval is dit ‘n meisie, Much Afraid, wat op reis gaan agter die Herder aan. Op een plek kom sy in ‘n dal met ‘n altaar. Sy gaan lê op die altaar en die priester druk sy hand in haar bors in en trek ‘n groeisel uit haar hart. Die groeisel, menslike begeertes, het deur haar hele liggaam gegroei. Dit is baie pynlik, maar hy trek hom uiteindelik uit, wortel en tak.

So het die verwyt teen God deur my hele wese gegroei en my lewe oorgeneem. Ek het besef die droom het terug verwys na die verhaal van Much Afraid. Ek sal op die altaar moet gaan lê om die ding te laat uithaal. Self kan ek dit nie doen nie. Ek dink ook nie dit sal in een dag kan gebeur nie. Ek is baie hardkoppig. Much Afraid het gevra dat sy vasgebind word, sodat sy nie stry as die groeisel uitgehaal word nie. Ek sal dieselfde moet doen.

‘n Nuwe verhouding

God het besluit dat dit tyd is om die verhouding tussen ons twee te herstel. Daar moet weer intimiteit wees. Ek moet weer leer vertrou. Ek moet opnuut leer om Hom lief te kry. Soos altyd, is dit nie ek wat dit begin nie. Dit is God. Ek moet gehoorsaam wees.

Dit bring my terug by die ou waarheid. God het my so lief dat hy my aanvaar met al my gebreke, groeisels, vooroordele en verkeerde konsepsies. Maar hy het my so lief dat hy my nie toelaat om voort te leef met my gebreke, groeisels, vooroordele en verkeerde konsepsies. Sy Gees werk in my om my meer soos Jesus te maak, al is die pad ook hoe lank.

Verdere insigte

Nadat ek hierdie geskryf het, het ek besef dat ek nie bewus was van al my foute, verwyte en wrokke nie. Dit het my na Mat 7:3 gevat (Waarom sien jy die splinter raak wat in jou broer se oog is, maar die balk in jou eie oog merk jy nie op nie?). Ek was glad nie bewus van die balk in my eie oog. Die gees moes my oë oopmaak om dit te sien.

Ek is ook teruggeneem na die belofte wat God my gegee het oor die nuwe ding wat gaan gebeur (Jes. 43:19 Kyk, Ek gaan iets nuuts doen, dit staan op die punt om te gebeur, julle kan dit al sien kom; Ek maak in die woestyn ‘n pad, Ek laat in die droë wêreld riviere ontspring.). Hy is besig om in droë hart riviere te laat ontspring. Die nuwe ding het begin!

Verskille (2019-05-19)

~ Jan de Wet ~ Lewer kommentaar

Verskille

Mike Wells (Amerikaanse prediker) het een Paasnaweek by Noord-oos Pretoria ‘n reeks preke gegee. Met sy eerste preek het hy genoem dat hy êrens gedurende die naweek iets gaan sê waarmee ek glad nie gaan saamstem nie. Dit is reg so. Hy is nie God nie en ek is nie God nie. Daarom is ons kennis en insig beperk. Daarom gaan ons verskil van mekaar

Dieselfde geld vir hierdie blog. Ek is op my eie reis met God. En my reis verskil van jou reis. Hy kan vir my iets sê en vir jou die teenoorgestelde sê. Ons moet net met ons hele wese probeer verstaan wat Hy vir ons sê en dit uit te leef. Nie een van ons is 100% reg nie.

Daarom mag jy met my verskil. Eintlik moet jy. En dit beteken nie dat die een verkeerd is nie. Net dat jou reis jou elders vat

Dit gee my nie ‘n Carte Blanche om te doen wat ek wil nie. Die Woord rig nog steeds my lewe. As ek liefdeloos optree, is dit nie God se leiding nie. As ek ander seermaak, is dit nie God se leiding nie. Maar ons gaan nog steeds verskil.

Ek gaan jou met jou verskille aanvaar. Aanvaar my ook met my verskille. Die liefde moet egter nog steeds daar wees

Wat het van Ina se geloof geword (2019-05-19)

~ Jan de Wet ~ Lewer kommentaar

Wat het van Ina se geloof geword

Toe Ina se demensie so erg geword het dat sy baie keer geen idee het wie ons is nie, en ek vermoed dat sy soms nie eens geweet het wie sy self is nie, dan wonder mens. Wat word van so persoon as sy sterwe? Hulle dien dan nie meer vir God nie. Hulle weet nie eens van hom nie. Sommige mense met demensie se persoonlikheid verander ook en hulle raak aggressief en soms selfs godslasterlik.

Is hulle dan verlore?

Danie Vermaak (ons een predikant) het uit Kol 3 gepreek, en toe kry ek vers 3-4. want julle het gesterwe, en julle lewe is saam met Christus verborge in God. Wanneer Christus, wat julle lewe is, by sy wederkoms verskyn, sal julle ook saam met Hom verskyn en in sy heerlikheid deel.

Ina het deur haar geloof reeds gesterf. Haar lewe is nou in Christus. Dus al veroorsaak die siekte dat sy alles vergeet, dit is nie meer in haar gesetel nie. Haar lewe is in Christus. Al veroorsaak die siekte dat sy verander, Christus verander nie. Haar lewe is steeds in Christus.

Daarom sal sy, ten spyte van haar siekte, nog steeds in Sy heerlikheid deel. Ek kan rustig wees. Sy is veilig, want dit hang van Christus af. En Hy het nie verander nie.

Hoekom is ek spesiaal (2019-04-08)

~ Jan de Wet ~ Lewer kommentaar

Waarom is ek so spesiaal

Ons het vanaand ‘n nagmaaldiens gehad want dit is more Goeie Vrydag.

Mense wat gewoonlik in die ry agter my sit, moes vanaand in my ry sit, want die kerk was so vol. Hulle het vanaand ook die ma saamgebring wat al baie oud is. Toe ek gaan sit, wil sy haar kruk wegsit, maar het gesukkel. Ek het hom toe geneem en so gesit sodat hy niemand pla nie.

Later wou sy haar trui uittrek. Ek het haar dogter gehelp om die trui uit te trek. Sy het my bedank dat ek so bedagsaam is.

Dit het my laat dink dat ek nie altyd so was nie. Ek het Ina lank versorg en moes leer om te kyk wat is haar behoeftes. Wat wil sy hê. Want sy het nie altyd kon praat nie. Ek het geleer om meer sensitief vir ander te wees.

Toe tref dit my!!

Annalie moes siek word om my geloof in God reg te kry.
Ina moes gely het sodat ek kon verander om ander se nood raak te sien
Jesus moes ly om my te red.

Hoekom moet ander ly om my reg te kry?

Wat maak my so spesiaal dat ander ly sodat ek ‘n beter mens kan word?

Ek het lank net daar gesit, nie eens gesing nie. Net gedink aan hoe ontsettend bevoorreg ek is. Hoe groot God se genade is. Dit is amper te groot om in te neem

Hoe kan ek die goed vir my vat (2019-04-19)

‘n Paar mense het gereageer dat ek nie die reg het om iemand ander se lyding te beskou asof dit net vir my is. Ek verstaan hulle probleem en wil verduidelik.

Ek wil Christus as voorbeeld gebruik.

Ons almal weet dat God die wêreld so lief gehad het dat Hy Sy Seun gegee het. Jesus het dus gesterf ter wille van miljoene mense reg oor die wêreld. Ek was net een van daardie mense. Maar as ek alweer misluk het en ek gaan bely dit, gaan dit min of meer so wees:

Jesus, U het my so lief gehad dat U aan die kruis gely en gesterf het vir my. En nou het ek U al weer teleurgestel, ten spyte van alles wat U vir my gedoen het.

Sonder om al die ander te misken, maak ek dit persoonlik. Ek sien Sy Kruisdood as iets wat vir my persoonlik gedoen is. Want dit is hoe ek dit beleef.

Ek doen dieselfde met die ander se lyding. Baie mense is geraak deur hulle lyding, maar as ek dit vanuit my perspektief sien, het dit plaasgevind sodat God MY kan verander. Ek misken nie die wyer impak nie, maar vir my voel dit asof dit alles ter wille van my gebeur het.

Dit laat my klein voel dat daar soveel lyding ter wille van my is, om my reg te kry. Maar dit maak my nie moedeloos nie. Eerder voel ek dat daar nou ‘n verpligting op my is.

My gebed is nou

Jesus, dit het U lyding en die lyding van andere gekos om my te maak wat ek vandag is. U het my gevorm tot wat ek nou is. Nou is ek tot U beskikking. Net soos ek is. Gebruik my soos U wil
Amen